“Die scheidsrechter maakt zó veel fouten, dat zie je toch zelf ook?”

Zeker, dat zie ik zelf ook. Al zo’n jaar of 40 als ik eerlijk ben. In die periode heb ik al heel wat voetbal- en hockeywedstrijden gezien én gespeeld. En ontelbare wedstrijdverslagen gelezen. Zowel in de landelijke dagbladen als op de websites van clubs. Maandag De maandagkrant vind ik sinds jaar en dag vanwege de (regionale) sportverslagen nét even leuker dan de andere dagen. Vroeger hadden wij het Rotterdams Nieuwsblad. De Waterweg editie werd rond 15.30 bij de plaatselijke boekhandel afgeleverd. Ik was vaak om die tijd ter plekke om het verslag van de eigen en andere wedstrijden te lezen. Drie verschillende wedstrijden Ik heb in die tijd zelf(s) als hockey- en voetbalmedewerker bij die krant gewerkt. Op zondagavond coaches bellen en hun verslag over de wedstrijd horen om het vervolgens in te kloppen. En als het in het weekeindschema paste, bezocht ik ook wel eens een wedstrijd om zo een verslag op te kunnen stellen van iets wat je zelf had gezien. Na afloop sprak ik ook even met de coaches. En hoe grappig was het dan om te horen hoe verschillend zij over de wedstrijd én de scheidsrechter dachten. Met enige regelmaat vroeg ik me af of we alle drie een andere wedstrijd hadden gezien. Zo’n 30 jaar later, lijkt er op dat vlak nauwelijks iets veranderd. Gekleurde bril In 75% van de gevallen vindt de verliezende partij dat de scheidsrechters (bij hockey zijn het er 2) of de assistent één of meer fouten heeft gemaakt. Meer dan eens hebben ze daar gelijk in. Als ze winnen, hoor je weinig over de heren of dames die de leiding hebben. Je leest vrijwel nooit dat ze mazzel hebben gehad met de scheidsrechter(s) of dat een dubieuze goal is goedgekeurd, omdat de scheidsrechter het niet goed zag. En meer dan eens vinden ze dat de tegenstander wat overdrijft als het om “de fouten” van de leiding gaat. Of zeggen ze dat hun dat ook regelmatig overkomt. Leren verliezen, is winst Volgens mij is het al sinds jaar en dag zo dat over een heel seizoen genomen de zaak ongeveer in evenwicht is. Je profiteert van evenveel voordelen als dat je het “slachtoffer” bent van fouten. Zo’n 90% van de coaches en spelers is dat niet met me eens. Zij zijn van mening dat zij vaker benadeeld dan bevoordeeld worden. Niet alleen klopt deze berekening statistisch niet, maar bovenal lijkt verliezen een stuk makkelijker als je je in de “slachtofferrol” plaatst. Gedrag Het gedrag dat spelers en coaches in en naast het veld vertonen, is in de loop der jaren aanzienlijk veranderd. Van de scheidsrechter(s) wordt steeds meer begrip verwacht. Spelers en coaches moeten immers hun emotie(s) kunnen tonen. En als de scheidsrechter dat een keer niet toont dan is iedereen er als de kippen bij om kritiek te geven. Iedereen weet dat er door de leiding fouten gemaakt worden en dat dit altijd zal blijven. Voor coaches en spelers geldt overigens hetzelfde. Toneelschool Steeds meer spelers doen alsof ze snoeihard geraakt worden, terwijl ze in werkelijkheid een auditie voor de toneelschool lijken uit te voeren. En coaches in het betaalde voetbal foeteren de 4e man (dat moet haast wel een SM’er zijn) om het minste of geringste uit. En dan vinden zij het gek dat de scheidsrechter(s) steeds meer moeite krijgt om een juiste beslissing te nemen. Stuivertje wisselen Het lijkt me een leuk idee om alle coaches bij een wedstrijd in te zetten als scheidsrechter. Ik ben heel benieuwd hoeveel ze dan zelf zien en hoe ze omgaan met alle kritiek. Dan maken we de “echte” scheidsrechters een keertje coach. Grote kans dat die een stuk beter coachen dan dat de coaches als scheidsrechter presteren. Dat doet me een beetje denken aan situaties waarin managers en directeuren een mening hebben over werknemers met veel Klantencontact, terwijl zij dat zelf nagenoeg nooit hebben. Respect Stel je eens voor dat scheidsrechters vanaf heden ook emotie(s) mogen tonen en spelers “mogen afzeiken” als zij een fout maken. Of tegen coaches zeggen dat ze wel een ongelooflijke slechte trainer zijn als je ziet hoe ze spelen. Wel beste lezers, de pleuris zou per direct uitbreken. Toen scheidsrechter Serdar Gözübüyük een aantal jaar geleden in het betaalde voetbal, nadat er een weekeinde ervoor een geweldsincident had plaatsgevonden, een trainer een bandje met het woord “respect” toonde, om daarmee een statement te maken, kreeg hij goedkeuring maar ook heel veel afkeuring. https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/de-armband-met-respect-valt-verkeerd-bij-maaskant~b64dec0f/ Prullenbak We kunnen nou niet bepaald zeggen dat het gedrag van spelers en coaches sinds die tijd aanzienlijk verbeterd is. Na welgeteld één weekeinde waren alle “goede voornemens” weer in de prullenbak beland. En gedroegen spelers en coaches zich weer “vanouds”. Jij kan het verschil maken Beste mensen, de enige die je dag écht leuker kan maken dat ben je zelf. Niet de scheidsrechter, de coach, de manager of de collega. Neen jij. Mijn advies: begin er morgen mee. En weet je wat zo grappig is? Anderen zullen daardoor ook leuker tegen jou doen. Dus kijk eens wat vaker in de spiegel en vraag of degene die je dan ziet, stopt met wijzen. Doe vanaf morgen gewoon! Gewoon doen! En spelers en coaches, óók jullie kunnen het verschil maken. Wat dit voor positieve uitstraling zal hebben richting andere sporters én toeschouwers is onbeschrijflijk.